Aftellen...

Hoewel het onderzoek zich in de afrondingsfase bevindt en we al steeds vaker praten over ‘’als we weer thuis zijn’’, is het nog altijd een gek idee om te bedenken dat we hier al drie maanden wonen. Wat een luxe het eigenlijk is dat we in december in onze korte broek rondlopen en dat het strand praktisch in onze achtertuin ligt. Tot de tijd dat we dat moeten missen genieten we nog even van het relaxte leven hier. De maanden november en december waren relatief drukke maanden, waarin we veel leuke dingen deden. Hoogste tijd om daar eens het één en ander van op papier te zetten!

Laten we beginnen met eind november. Kevin, het vriendje van Laura, was een week op bezoek geweest en had bij ons in het appartement geslapen. Als bedankje daarvoor wilde hij graag iets actiefs met ons gaan doen en zo zaten we op ineens met z’n achten (ons zessen, Gideon (het vriendje van Amy) en Kevin) op een banaan achter een jetski! We moeten nog lachen als we terug denken aan dat moment. Bijvoorbeeld hoe Cas en Gideon achterop de banaan zaten, daar waar je er het hardst af wordt gestuiterd (en wat dus ook gebeurde). Maar ook hoe Kevin en Eva voorop al het water in hun gezicht kregen en onze reactie toen de man op de jetski zei dat we even op moesten schieten met op de banaan klimmen, omdat er haaien zwommen op de plek waar we eraf waren gevallen… Oeps!

Nadat de vriendjes en de ouders van Amy weer naar huis waren vertrokken, kwamen de ouders van Geke langs. In de week dat ze kwamen zou zij ook 21 worden, dus was het extra leuk dat ze die week langs kwamen. Toch miste er nog iemand om het Beckerman-gezin compleet te maken. Nu zusje Lieke in het eerste team van ASVD (Zwolle) korfbalt, was het lastig om twee competitie zaterdagen te missen en bovendien zou ze dan een week school moeten missen. Hoewel er af en toe wat hints waren gevallen, had Geke het totaal niet verwacht dat Lieke een dag later dan haar ouders (op zondag, na de wedstrijd van zaterdag) alsnog voor haar neus zou staan. En weet je wat het leuke was? Dat ie-de-reen van de CaboCrew op de hoogte was! Cas had haar opgehaald van het vliegveld en verder wist iedereen van het geheime plannetje af.

Nadat we al weken eerder lootjes hadden getrokken en iedereen zijn/haar hersenen had laten kraken om gedicht in elkaar te zetten, vierden we op maandag avond 4 december Sinterklaas. Uit Nederland was er enorm veel sinterklaas snoepgoed overgekomen en dus genoten we al knabbelend op taai taai popjes, (chocolade)pepernoten en gevulde speculaas van een gezellige avond met z’n zessen. We hadden afgesproken dat we voor één iemand een gedicht zouden schrijven en voor iedereen een klein cadeautje zouden kopen. Iedereen had enorm zijn/haar best gedaan om een leuk, grappig, tikkeltje cynisch en plagend gedicht te maken. Zo kregen Merijn’s beroemde middagslaapjes een eervolle vermelding, werd Cas liefkozend geplaagd met het leven in een vrouwenhuishouden en werd Amy geroemd om haar internetgekkies imitatietalenten. In Geke haar gedicht werd terug geblikt naar de onvergetelijke trip naar Santa Antão en in het gedicht van Eva kwam naar voren hoe knap het is dat ze toch elke ochtend als eerste op staat... ;) Tot slot kregen Laura haar hilarische versprekingen bij het spelletje 30-seconds ook een mooi plekje in haar gedicht.

Voorafgaand aan het hele Kaapverdië-avontuur hadden sommigen een paar dingen in zijn/haar hoofd die hij/zij in ieder geval gedaan wilde hebben. Voor Laura en Cas was duiken daar één van. Laura is de afgelopen paar weken opgestaan als reisleidster van de groep en via via regelde zij het duik-tripje. Dus terwijl half Nederland dook in een dik pak sneeuw, doken Amy, Cas, Laura en Geke tussen de vissen in een helderblauwe zee. Hoewel geen van ons een duik-brevet heeft en het dus ‘slechts’ een try-dive was tot maximaal 6 meter diepte, zagen we al tal van vissen. Waaronder de trompet-vis! De druk op je oren en het sturen in het water was wel even wennen, maar het was vooral heel leuk om een keer te doen. Bucketlist: check!

December stond naast de bekende feestdagen ook in het teken van de verjaardagen van Geke en Cas. Op 5 december namen de ouders van Geke ons mee uiteten. Er werd heerlijke gegeten, hard gelachen en geproost met champagne om haar verjaardag vast in te luiden. Om 00.00 uur precies stonden we met z’n zessen + Lieke in Ocean Café om dan daadwerkelijk te proosten op haar 22e levensjaar. Het was een fantastische avond en een heerlijke, tikkeltje brakke, lome verjaardag in de zon. Van de groep kreeg Geke een paardrij-rit langs het strand. Hoewel ze vroeger lang gereden heeft, was het nu al een aantal jaar geleden dat ze voor het laatst op een paard zat. Samen met Laura en Lieke stapten ze langs de kleine salina’s, over de vlaktes van het eiland en galoppeerde ze langs de kustlijn. Wat een adrenaline-kick geeft dat! Het was een te gek cadeau J.

Halverwege december kwamen de ouders van Laura en Eva langs. Het is heel leuk om te zien hoe blij alle ouders zijn dat we het hier zo naar ons zin hebben. Op een donderdag avond namen de ouders van Eva ons mee uit eten bij een heerlijk Italiaans restaurant. Donderdag avond is onze vast stap-avond, dus zo gingen we ook die avond naar Funana. Voorafgaand aan zo’n avond zitten we vaak of op het terras bij Buddy’s of Ocean, of spelen we thuis spelletjes. Die avond speelden we thuis een potje ‘Kingsen’, een drankspelletje met hilarische onderdelen. En de ouders van Eva, die deden gezellig mee! 

Waar we met de moeder van Merijn en de ouders van Geke, Amy en Eva uit eten zijn geweest, wilden de moeder en stiefvader van Laura iets anders doen. Wij hadden van Laura al gehoord dat de kookkunsten van Helen, de moeder van Laura, één van de redenen was waarom Laura nog thuis woont… Bovendien zijn we natuurlijk de heerlijke baksels van haar dochter gewend, dus de verwachtingen waren hoog gespannen. Tot twee keer toe hebben Ron en Helen heerlijke tonijn voor ons klaar gemaakt, die diezelfde ochtend nog gevangen was op zee. De gebakken aardappeltjes, boontjes en couscous erbij maakten het helemaal af. Nogmaals bedankt, we hebben er van genoten!

Waar iedere groep zo z’n eigen tradities heeft, hebben ze bij Eva in het gezin de gewoonte om op de laatste avond van een vakantie een bonte avond te organiseren. Op de laatste avond van de ouders van Eva dronken we met z’n alle caipirinha’s bij Buddy, toen de moeder van Eva vertelde dat ze nog iets hadden voor de bonte avond. Niet veel later stonden we iets verderop in een halve cirkel, met de ouders van Eva in het midden. Op de melodie van het liedje ‘’mijn Brabantse land’’, hadden ze een eigen, CaboCrew gerelateerde tekst geschreven. Super leuk! We hebben hard gelachen en hebben het liedje nog vaak in ons hoofd. Na weken van gezellig bezoek van vriendjes en ouders, was het tijd om de laatste weken met ons zessen door te brengen. Tijd voor kerst, de verjaardag van Cas en natuurlijk oud en nieuw!

Terwijl iedereen zich klaar maakte voor kerst, trokken wij onze mooiste jurkjes aan voor de verjaardag van Cas. Op kerstavond aten we bij het restaurant wat Cas had uitgekozen en om 00.00 uur ontpopte hij in ons appartement de fles champagne die speciaal uit Nederland was meegenomen. Het was een fijn moment, zo met z’n zessen. Van de groep kreeg Cas een fotoboek, met daarin de mooiste foto’s en momenten van onze trip naar het eiland Santo Antão. Op deze manier kan hij die herinneringen nog oneindig herbeleven. Die nacht werd er nog tot in de vroege uurtjes gedanst! Op eerste kerstdag zelf lagen, of liepen, we lekker op het strand en troffen we de voorbereidingen voor het kerstdiner van die avond. Voordat we aan tafel konden stond er nog een activiteit op het programma: een kinderkerstfeest, in één van de restaurants aan het strand. Op dit kinderfeest zou Vadis Crazy, de band met wie we samen een nummer schreven, op treden en ‘’ons’’ nummer zou hier voor het eerst gepresenteerd worden aan het publiek (de kinderen). Hoe zouden ze erop reageren? Zou het een beetje aanslaan? En zouden ze misschien al stukjes meezingen? Zoals we weten zijn Kaapverdianen niet zo van de strakke planning, dus duurde het even voordat het lied daadwerkelijk gespeeld werd, maar toen we het hoorden waren we wel direct enthousiast! Het is een beetje een reggae-achtig nummer, met een herkenbare melodie en makkelijk meezingbare tekst. Of het kinderen ook daadwerkelijk zal motiveren om (langer) naar school te gaan blijft natuurlijk altijd de vraag, maar wat ons betreft is de missie om een te gek nummer te schrijven geslaagd! Het lukt helaas niet om het nummer toe te voegen aan de blog, maar het zal binnenkort wel op onze facebook pagina’s te vinden zijn.

Nadat we ons nummer hadden gehoord konden we eindelijk aan tafel. Eva en Cas hadden een heerlijke amuse gemaakt van guacamole en garnaaltjes, of nacho’s voor degene die geen vis lusten. Marit en Adeline, de twee verpleegkunde studenten die ook bij ons in het appartementen complex wonen, waren verantwoordelijk voor het voorgerecht en namen een heerlijke courgettesoep mee. Na het voorgerecht konden we even uitbuiken, terwijl Merijn en Geke, met een beetje hulp, de laatste hand legden aan het hoofdgerecht: een lekker Hollands AGV’tje met gebakken aardappeltjes, boontjes gerold in bacon en gehaktballetjes. Het kon natuurlijk niet anders dan dat de beste toetjesmaker én de beste toetjeseter samen het toetje zouden maken en zo sloten we het kerstdiner af met een chocolade-crêpetaart van Laura en Amy.

Tussen kerst en oud en nieuw werkten we zo nu en dan aan het project en presenteerden we ons onderzoek aan de gemeente. De belangrijkste documenten hadden we in het Engels vertaald en bij elkaar gevoegd tot één verslag. Hierin legden we in chronologische volgorde uit hoe we het onderzoek hadden aangepakt en wat de belangrijkste resultaten waren. De gemeente was enthousiast over het lied en erg dankbaar voor het onderzoek wat we hadden uitgevoerd. Weer een laatste horde genomen voor de afronding van het onderzoek! Er moeten nog een paar documenten afgeschreven te worden voor het eindverslag dat we in zullen leveren bij de Hogeschool Rotterdam en dan is het onderzoek daadwerkelijk afgerond.

Op oudjaarsdag was het sinds weken weer een keer écht lekker weer. Ja, we weten dat we niet mogen klagen hier, maar afgelopen weken was het eigenlijk altijd bewolkt geweest en liepen we soms zelfs overdag in onze lange broek. Op 31 december werden we echter wakker met een strak blauwe hemel en een brandende zon. Op naar het strand! Want waar kun je de laatste dag van 2017 nou beter doorbrengen dan in je zwemkleding op het strand? Dat hebben vast meer mensen gedacht, want op het strand was het behoorlijk vol. We besloten een eindje te gaan lopen en stopten bij een heel mooi, rustig stukje strand. Hier genoten we van de laatste zonnestralen van 2017 en hoewel we dachten dat wij hier niet meer zouden kunnen verbranden, was iets beter insmeren voor sommigen misschien wel een goed idee geweest...

2017 stond voor ons natuurlijk voornamelijk in het teken van het te gekke avontuur: Kaapverdië! We leerden tal van nieuwe mensen kennen, maakten fantastische herinneringen en we vormden bovenal onze fijne vriendengroep. Op oudejaarsavond gingen we heerlijk uiteten, speelden we gekke Vlaamse kaartspelletjes met Liam en om 00.00 uur schoot Cas de kurk van de fles champagne. Oud en nieuw vieren op het strand, weer iets wat we van onze bucket-list af kunnen strepen! Na dit fijne momentje liepen we de straten in van Santa Maria, waar het één groot feest was. Er was een podium opgebouwd en de hoofdstraat stond vol met dansende, feestvierende mensen. Namens de CaboCrew: gelukkig nieuwjaar! Het begin van ons nieuwe jaar was in ieder geval geslaagd. Na een gezellige avond en een hele leuke nacht, sprongen we op 1 januari voor de 'Kaapverdische nieuwjaarsduik' van de pier af. Mét Unoxmuts! 

We zijn benieuwd wat 2018 ons zal brengen! Het zal (hoogstwaarschijnlijk) het jaar worden waarin…

…we dit fijne eiland achter ons laten en ons leventje in Nederland weer oppakken.

… Laura zal afstuderen en zij zich ergotherapeute mag noemen.

…Cas, Amy, Eva, Merijn en Geke beginnen met hun laatste studiejaar op de HRO.

…we kunnen beginnen aan de gigantische lijst van plannen voor in Nederland.

Verder hopen we vooral samen nog heel veel leuke dingen mee te maken, want mooie herinneringen maken, dat kan natuurlijk ook gewoon in Nederland! Aankomende week zullen we afscheid nemen van de vele mensen die we hier hebben leren kennen en de plekken waar we iedere dag komen. Nog een laatste keer eten bij Camera Camera, een duik nemen in de zee, caipirinha’s drinken bij Buddy’s en natuurlijk genieten van de zon op ons gezicht. Maandag avond zullen we deze te gekke 15 weken afsluiten bij Marea, het restaurant met misschien wel het lekkerste eten van Sal. Vorige week aten we daar, op aanraden van lokale mensen, voor het eerst. Na het voorgerecht, hoofdgerecht, toetje én de koffie konden we nog amper een stap zetten, zó vol zaten we. Aanstaande maandag zullen we dus met een goed gevulde maag het vliegtuig in stappen om vervolgens na een overstap op Lissabon omstreeks 12.00 uur ’s middags aan te komen in Amsterdam.

Hoewel we de zon, de mensen en het heerlijke leven hier natuurlijk gaan missen, is het stiekem ook wel weer tijd om naar huis te gaan. We kijken er in ieder geval naar uit jullie weer te zien!

Graag tot snel!