Update!

We hebben internet! En dus is het de hoogste tijd voor een update.

Donderdag op vrijdag nacht kwamen we na een prima vlucht aan op het Kaapverdiaanse eiland Sal. Het eiland waar we voorlopig zullen vertoeven. We verdeelden de appartementen, pakten de koffers uit en hingen de klamboes op. Geke’s omgebogen keukenhaken bleken een perfecte oplossing. Amy, Laura en Eva delen het bovenste appartement en Cas, Merijn en Geke het appartement daaronder. Na nog even geproost te hebben op de aankomst vielen we verhit en uitgeteld neer op bed.

Vrijdag tot en met zondag verkenden we het eiland, lagen we veel op strand en deden we vooral rustig aan. Het is gezellig in de groep, we kletsen veel en hebben een ware spelletjes competitie opgezet. 

Op vrijdag hadden we direct contact met twee kinderen, die dat groepje blanken maar wat interessant vonden. Hoewel het eiland erg toeristisch is, zijn de stranden niet erg druk. Misschien komt dat ook wel omdat het hele eiland omringd is door strand ;). Merijn maakte tekeningen met één van de kinderen, we deelden een eierkoek van Laura met ze en de snorkels van Eva lagen al snel in het water. Cas, die even daarvoor al vloggend zijn zonnebril was verloren in het water, kon zijn geluk niet op toen één van de twee jochies met het ding boven water kwam. Met handen en voeten maakte hij duidelijk dat ze zijn dag weer gemaakt hadden. Vrijdag middag maakten we kennis met Marit, die verpleegkunde studeert en hier zes maanden stage loopt in het plaatselijke ziekenhuis. Zij deelt een appartement in hetzelfde complex met twee andere studenten uit Rotterdam, die hier al wat langer waren. Verder hebben we contact met Else, ons contactpersoon en tussenpersoon voor onder andere het project. Zij woont schuin onder ons.

Zaterdagavond waagde we ons in het uitgaansleven van Santa Maria. We dronken het plaatselijke drankje Caparinha en kwamen er al snel achter dat de Kaapverdianen een stuk beter kunnen dansen dan ons. Gelukkig wilden ze het ons best leren en al snel zwierden we alle zes in het rond. Natuurlijk vallen we op, maar we moeten zeggen dat de jongens hier niet extreem opdringerig, asociaal of handtastelijk zijn. Fijn! Hoe anders is dat soms in Nederland.. Verder willen ze graag Engels leren, en leren wij in ruil daarvoor een paar woordjes Creools/Portugees. Inmiddels kunnen we de volgende woorden (met de nodige moeite) uitspreken:

Frango = Kip om te eten                    Frieuw (fonetisch) = Koud
Unda = Golf                                        Suri = Lachen
Praya = Zee                                       Sal = Zout
Area = Zand                                       Boa = Goed (en boooooooa is lekker kontje ;))

Zondag ochtend kwam er uit het onderste appartement een geluid wat het beste omschreven kan worden als een kreet van ultieme blijdschap. Had iemand de loterij gewonnen? Hadden we de oplossing van onze vraagstelling zo snel al gevonden? Nee... Het stond 0-1 bij AZ - FEY! Cas zat met zijn oortjes in en radio aan om stipt half één Nederlandse tijd klaar op het balkon om de wedstrijd van 'zijn' Feyenoord te volgen. 'Gelukkig' werd het 0-4. Feyenoord blij, Cas blij en dus wij blij!

Eén van de jongens die we zaterdagavond ontmoet hebben heet Yuri. Zijn krullen draagt hij als twee Mickey Mouse oren op zijn hoofd, waardoor hij zichzelf ook wel Mickey Mouse noemde. Met hem oefende we nog wat Portugees en doken we even later onder de laatste zonnestralen de zee in voor een avondduik. Helaas werd toen de eerste blessure een feit. Merijn verdraaide lelijk haar knie. ‘’Gelukkig’’ was ze hier zelf al mee bekend en was er geen medische hulp nodig. Wel werd direct duidelijk hoe behulpzaam de Kaapverdianen zijn, want binnen no-time was er iemand met medische kennis bij ons. 

Op maandag 2 oktober zijn we ''eindelijk'' begonnen aan het project. Na een meeting met Else brainstormden we over de eerste fase: oriënteren en observeren. Hoe zit het schoolsysteem hier in elkaar? Van wanneer tot wanneer gaan kinderen naar school? Wat leren ze daar? En hoe groot is het probleem van de ‘dropouts’ nu daadwerkelijk? Allereerst maar eens op zoek naar mensen die ons hier meer over kunnen vertellen. Al snel merkten we hoe lastig het is dat we de taal niet spreken en dat de mensen hier weinig tot geen Engels kennen. Gelukkig komen we met handen en voeten een eind en kan Else af en toe voor ons vertalen.

Nadat we op dinsdagochtend boodschappen hadden gedaan en op pad waren geweest om de eerste contacten te maken, spraken we met z’n zessen alles nog even door. Al snel presenteerde zich een nieuwe uitdaging: we zaten opgesloten… In ons eigen appartement! Oeps… Cas en Eva grepen hun kans en speelde een potje twister en terwijl Merijn even haar rust pakte ging het er fanatiek aan toe met 30-seconds. Na een Kaapverdiaanse tien minuten wachten (lees 1,5 uur) op iemand die extra gereedschap ging halen, bewees Cas zich als de man in huis. Met een steen en een beetje geweld wist hij het slot om te krijgen en kon de deur weer open. Woehoe! Vanmiddag buigen we ons over het literatuur gedeelte van het onderzoek en nemen we ongetwijfeld nog een duik in de zee of het zwembad wat in middels weer open is.

Samenvattend hebben we het heel gezellig met elkaar, zijn we net begonnen met het onderzoek en genieten we van het weer, de mensen en het eiland. Bijgevoegd een paar foto’s van de afgelopen dagen. We schrijven!